Janusz Stanisław Pasierb urodził się 7 stycznia 1929 r. w Lubawie. Jego rodzice byli nauczycielami, matka Janina Stanisława Tomaszewska pochodziła z Żabna. W 1936 r. rodzina przeniosła się do Tczewa, gdzie ojciec Janusza Jan Karol Pasierb objął posadę nauczyciela języka łacińskiego. Wybuch II wojny światowej zmusił rodzinę do opuszczenia Tczewa, udali się do rodzinnego miasta matki Janusza – Żabna. Tu Janusz ukończył szkołę powszechną i rozpoczął naukę w szkole handlowej w Tarnowie, a w pierwszych dniach 1945 r. w I Gimnazjum im. K. Brodzińskiego, gdzie ojciec uczył łaciny.
Po zakończeniu wojny rodzina Pasierbów powróciła do Tczewa. Tam kontynuował Janusz naukę w Liceum Ogólnokształcącym. Po złożeniu egzaminu dojrzałości wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego diecezji chełmińskiej w Pelplinie, które ukończył w 1952 r. otrzymując święcenia kapłańskie z rąk ks. Bpa Kazimierza Kowalskiego. Pracując jako wikariusz w Redzie rozpoczął studia z zakresu sztuki kościelnej na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie. W roku 1957 został skierowany na specjalistyczne studia do Rzymu, a następnie Fryburga w Szwajcarii. Uzyskał doktoraty z zakresu teologii oraz archeologii chrześcijańskiej. Tytuł doktora habilitowanego otrzymał z zakresu historii sztuki. Został profesorem zwyczajnym nauk humanistycznych Akademii Teologii Katolickiej.
Jako wybitny naukowiec należał do najróżniejszych międzynarodowych i krajowych organizacji, był m. in. członkiem papieskiej Komisji Ochrony Dziedzictwa Artystycznego i Historycznego Kościoła, Papieskiej Akademii Maryjnej, Europejskiej Akademii Nauk i Sztuk, Warszawskiego Towarzystwa Naukowego, Komitetu Nauk o Sztuce PAN, Rady Kultury przy Prezydencie RP, Rady Ochrony Zabytków przy Ministrze Kultury i Sztuki.
Bibliografia prac ks. J. St. Pasierba obejmuje kilkaset pozycji, w których mieści się 7 tomów esejów i 13 zbiorów poezji. Jego utwory tłumaczono na język angielski, niemiecki, francuski, włoski, hiszpański i rosyjski.
Ksiądz Pasierb był poetą, uczonym, ale także pedagogiem i wybitnym kaznodzieją.
Zmarł w Warszawie 15 grudnia 1993 r., a pochowany został- zgodnie z ostatnią wolą – na cmentarzu parafialnym w Pelplinie.