Trwająca już wiele miesięcy i rozszerzająca się w bardzo szybkim tempie epidemia koronawirusa wprowadziła nas wszystkich w nową rzeczywistość. Wpływa ona nie tylko na nasze życiowe decyzje, ale też na zwykłe codzienne czynności. Wszystko wydaje się bardziej skomplikowane niż wcześniej, bardziej nieprzewidywalne i niestety - coraz częściej - bardziej przygnębiające.

W dobie nauki zdalnej, ograniczonych kontaktów społecznych, trudne chwile przeżywają zarówno uczniowie, rodzice, jak i nauczyciele. Dla wszystkich nowa organizacja nauki, pracy i życia stała się dużym wyzwaniem. Dla wielu osób może być ona stresująca.

Pragniemy wychodzić naprzeciw wszelkim pojawiającym się trudnościom by wspólnie przetrwać trudny okres pandemii i poradzić sobie z jej negatywnymi skutkami w sferze edukacyjnej, wychowawczej i społecznej.

Zapraszamy i zachęcamy do kontaktu ze szkołą, wychowawcami i nauczycielami, jak również pedagogiem szkolnym, który jest do dyspozycji Uczniów, Rodziców i Nauczycieli poprzez dziennik elektroniczny lub drogą mailową, a także pełni dyżur w szkole we wtorki
w godz. 10.00—14.00

„kochaj bardziej Boga niż religię
kochaj bardziej tego kogo kochasz
niż miłość nie zakochuj się w swojej miłości
to jest śmierć kochaj pączek który się kiedyś rozwinie
kochaj kwiat bo może nie dożyć jutra
zbadaj swoją miłość do owoców
czy nie jest interesowna
szanuj prawdomówność zimowej gałązki
ona po prostu jest”
J. St. Pasierb „Kilka prostych wskazówek”

15 grudnia mija 27 lat od śmierci Patrona Naszej Szkoły księdza Janusza St. Pasierba - wybitnego duszpasterza, poety, uczonego, pedagoga. Ksiądz Pasierb był człowiekiem niezwykłym – nie tylko dzięki talentowi poetyckiemu, ale także dzięki swojej wiedzy, wrażliwości na otaczający nas świat, a przede wszystkim miłości Boga i człowieka. W opinii wielu ludzi, którzy go znali, był pełen osobistego uroku, skromności, dobroci i poczucia humoru.

Bibliografia prac ks. prof. Janusza St. Pasierba obejmuje ponad czterysta pozycji, w tym siedem tomów esejów oraz osiemnaście  zbiorów poetyckich, z których  kilka wydanych pośmiertnie.

Jego wiersze to poezja wysokiej miary. To wiersze dla tych, którzy chcą zobaczyć katolicyzm z ludzką twarzą. Zawierają wnikliwe obserwacje i refleksje, nie tylko religijne niezwykłego księdza - wielkiego humanisty i historyka sztuki. Czytanie ich to przygoda z filozofią, religią, malarstwem i rzeźbą. Autor umiejętnie łączy żywy, barwny opis różnych elementów rzeczywistości, wydarzeń – z poszukiwaniem głębokiego sensu życia i sposobów wspierania przez Boga często gubiącego się w tym życiu człowieka.

Zatrzymajmy się więc w codziennej gonitwie, sięgnijmy po utwory księdza Pasierba.
W „Wierszu afrykańskim” napisał:
                                   ”(...)zatrzymaj się bez względu na to
                                         czy uciekasz czy ścigasz
                                         bo nigdzie
                                         ani przez chwilę
                                         nie będzie ciebie
                                         naprawdę”

Z okazji 27 rocznicy śmierci ks. Janusza St. Pasierba zapraszamy na koncert online „Najpiękniejszym darem miłości jest obecność”, który odbędzie się we wtorek, 15 grudnia 2020 r. o godz. 19:00. Wszelkie informacje o koncercie znajdują się na stronie: www.mok.pelplin.pl Zapraszamy

Drodzy Uczniowie, w serwisie, który polecam przeczytasz m.in.

co warto wziąć pod uwagę przy wybieraniu kierunku studiów i zawodu jak odnaleźć się w nowym środowisku i jak uczyć się w szkole średniej z jakimi wyzwaniami mogą mierzyć się licealiści i ich rodzice

WEJDŹ

mgr Urszula Powroźnik
doradca zawodowy

Grudzień to miesiąc ważny w naszej powojennej historii. Miały w nim miejsce wydarzenia, które wpłynęły na dalsze losy Polski.

Stan wojenny

13 grudnia 1981 roku Wojskowa Rada Ocalenia Narodowego wprowadziła w Polsce stan wojenny. Tego dnia złamano nadzieje milionów Polaków i na wiele lat odsunięto szansę na demokratyczne przemiany. Ten smutny czas przyniósł tysiącom osób i ich rodzinom wielkie cierpienie – izolację w obozach internowania, uwięzienie, pozbawienie pracy.
Bezpośrednią przyczyną jego ogłoszenia była próba zniszczenia NSZZ Solidarność, która na mocy porozumień sierpniowych z 1980 roku została uznana za legalny związek zawodowy,a w ciągu roku poparcie dla niej zadeklarowało około 10 milionów ludzi.
Oficjalnie podano do wiadomości, że powodem wprowadzenia stanu wojennego była zła sytuacja gospodarcza kraju i zagrożenie bezpieczeństwa energetycznego. W późniejszych uzasadnieniach mówiono o groźbie zbrojnej interwencji wojsk Układu Warszawskiego.Władza zakazała strajków, manifestacji i wszelkich akcji protestacyjnych. Większość działaczy Solidarności została aresztowana i internowana.Wprowadzona została godzina milicyjna od 22.00 do 6.00. Przerwano łączność telefoniczną, przesyłki pocztowe objęła cenzura. Zamknięte zostały granice, bez specjalnej przepustki nie można było także opuścić miejsca zamieszkania. Zawieszono wszystkie organizacje społeczne, w tym związki zawodowe. Nadawano tylko jeden program telewizyjny i radiowy, ograniczono wydawanie więkprasy. Na kilka tygodni przerwały pracę szkoły.
Na znak protestu przeciw decyzji komunistycznej władzy w całym kraju wybuchły strajki, które były brutalnie tłumione. Do najbardziej krwawych zajść doszło w kopalni „Wujek” w Katowicach, gdzie 16 grudnia zginęło 9 górników.
Stan wojenny odwołano dopiero 22 lipca 1983 roku (wcześniej, 31 grudnia 1982 r. został zawieszony).

Wydarzenia na Wybrzeżu

12 grudnia 1970 roku komunistyczne władze PRL ogłosiły drastyczną podwyżkę cen artykułów spożywczych. Społeczeństwo zareagowało protestem. W poniedziałek 14 grudnia robotnicy z wielu zakładów odmówili podjęcia pracy. Byli wśród nich pracownicy Stoczni Gdańskiej, gdzie wybuchł strajk. Rozpoczął on falę protestów i manifestacji ulicznych, które objęły większość Wybrzeża i przybrały charakter powstania robotniczego, krwawo stłumionego przez komunistyczne władze.
15 grudnia strajki wybuchły też w Gdyni, Elblągu, Słupsku i Szczecinie.
W kolejnych dniach przeciwko manifestującym w Gdańsku robotnikom władza skierowała oddziały wojska i milicji.Wojsko otworzyło ogień w stronę protestujących - do demonstrantów strzelano z ziemi i powietrza. Zginęło kilkanaście osób. Wielu uczestników demonstracji zostało pobitych i aresztowanych, a następnie umieszczonych w więzieniach. Milicja i służby więzienne z niezwykłą brutalnością traktowały zatrzymanych. Wydarzenia grudnia 1970 roku były jednym z najbardziej krwawych zajść w historii Polski Ludowej. Władze otwarcie potraktowały społeczeństwo jak wroga i nie wahały się użyć broni palnej przeciwko bezbronnej ludności.
Prawie dziesięć lat po tych wydarzeniach, 17 sierpnia 1980 r. przy bramie nr 2 Stoczni Gdańskiej strajkujący wówczas robotnicy ustawili drewniany krzyż. Cztery miesiące później w tym miejscu stanął Pomnik Poległych Stoczniowców.

Andrzejki to zazwyczaj ostatnia okazja przed adwentem, kiedy można się było dobrze zabawić. Potańczyć, powróżyć, skorzystać z oferty gastronomicznej. Gdyby nie Covid-19, pewnie wielu szykowałoby się już na „spotkanie z Andrzejem”, a przy tym szaloną imprezę.
Niestety, w tym roku nic z tego. Możemy jednak przypomnieć sobie, jak to kiedyś na Andrzejkach bywało.
Tradycja Andrzejek sięga w Polsce co najmniej XVI w., kiedy wspominał o nich Marcin Bielski, pisarz, poeta oraz historyk okresu renesansu. Pierwotnie wróżby o charakterze matrymonialnym traktowano poważnie. Wskazywały na to, czy młode kobiety mogą liczyć na szybkie zamążpójście i szczęście w związku. Dzisiaj są elementem zabawy, w której uczestniczą przede wszystkim młodzi ludzie.